Γίδα 2010.
15 χρόνια (1995) πέρασαν από την πρώτη φορά που έγινε ημερήσιο πανηγύρι στον Πριάβολο στις 15 του Αυγούστου. Από τότε μέχρι σήμερα έγιναν πολλά και άλλαξαν πολλά. Θυμάμαι τους πρωινούς πιστούς του Δεκαπενταύγουστου του 1995 που ανεβαίνοντας στην εκκλησία μας έβλεπαν σαν «εξωγήινους» στα άγρια ξημερώματα να μαγειρεύουμε τη γίδα και δεν μας μιλούσαν. Τώρα περνάνε όλοι από το κιόσκι να πουν μια καλημέρα και να ευχηθούν, να ρωτήσουν πως πάει το βράσιμο κλπ. Τώρα έχουμε κιόσκι τότε δεν είχαμε τίποτα και την πρώτη χρονιά θυμόμαστε έβρεχε και φάγαμε τη γίδα στο πολιτιστικό κέντρο. Όμως και ολόκληρος ο Πριάβολος άλλαξε. Ανακαινίσθηκε η εκκλησία, διαμορφώθηκε ο εξωτερικός χώρος, υπάρχει δρόμος κλπ. Το μαγείρεμα ήταν κρέας γίδινο από κοπάδια της περιοχής (θυμάμαι τις πρώτες γίδες που τις έσφαξε, έγδαρε μπροστά μας ο κ Χρήστος Κουτσιλός από τον Κέδρο. Τις δύο επόμενες χρονιές πήγαμε για κρέας στο μαντρί του κ.Τόλη Τσαγκώτη……. στο Μυστρά. Παίρναμε μαζί μας και κάποιον γεροντότερο. θυμάμαι τον μπάρμπα Βασίλη Πάσχο και τον παπά Γιώργο Ρώιμπα που διάλεγαν τα σωστά σφάγια (Να βράζουν). Μετά μαζευόμασταν στα σπίτια, των μελών του Δς συνήθως στης Ελένης Η Ποτσίκα, να καθαρίσουμε τα κρέατα από τις τρίχες, να τα πλύνουμε και να τα τεμαχίσουμε. Μετά, τα επόμενα χρόνια αρχίσαμε να κατεβαίνουμε σε κρεοπωλεία στα Γιάννενα από όπου έρχονταν έτοιμες οι μερίδες και από το 2007 περάσαμε σε κρέας μοσχαριού που δεν απαιτεί τόσο κόπο. Στην αρχή το βράσιμο γίνονταν με ξύλα που έπρεπε να κόψουμε, αργότερα περάσαμε στα φλόγιστρα και το γκάζι . Το βράσιμο γίνονταν σε καζάνια που δανειζόμασταν από συγχωριανούς, κάποτε δανειστήκαμε και από το Βαθύπεδο (Νικ Σκαμαντζούρα). Τα καζάνια αυτά έπρεπε να γανωθούν, τα πηγαίναμε στον καλατζή ή γανωτζή (Λάκης Ντόκας) να «καλαλισθούν», για να αποφύγουμε τις δηλητηριάσεις. Αργότερα δωρητές πρόσφεραν πέντε αλουμινένια καζάνια και άλλοι 4 φλόγιστρα. Τα έξοδα στην αρχή ήταν της Αδελφότητας και του Συλλόγου αργότερα και της Κοινότητας. Μέρος κάλυπταν και ιδιώτες με προσφορές. Κάποιες χρονιές τα έξοδα καλύφθηκαν με Λαχειοφόρο αγορά. Τα τρία τελευταία χρόνια καλύφθηκαν από δωρητές εξ ολοκλήρου. Τα δύο τελευταία χρόνια η οργανωτική επιτροπή πλήρωσε και τα έξοδα της ορχήστρας. Μία χρονιά έγινε το βράσιμο της γίδας από το Σύλλογο (πότε;) Μία από το τοπικό συμβούλιο , οι υπόλοιπες από την Αδελφότητα με βοήθειες ή όχι από το Σύλλογο και το Τοπικό συμβούλιο. Οι κτηνοτρόφοι του χωριού πρόσφεραν τυριά και τσίπουρο πολλές φορές. Και το σοβαρότερο. Πάντα πλαισίωναν τα μέλη των ΔΣ εθελοντές που βοηθούσαν σε όλη τη διαδικασία, είτε στο μαγείρεμα, είτε στα φλόγιστρα, είτε στη διανομή του φαγητού είτε στο μιντάτι καθαριότητας, είτε στην τοποθέτηση των τεντών, είτε στο κατέβασμά τους, είτε στην μεταφορά των σκουπιδιών, είτε στο καθάρισμα των κρεμμυδιών. Χωρίς αυτούς νομίζω ότι η υπόθεση ημερήσιο πανηγύρι δεν θα είχε προχωρήσει, δεν θα είχε αντέξει. Κάποιες φορές είχαμε και χορευτικά σχήματα μικρών παιδιών που έδιναν μια άλλη νότα στην εκδήλωση. Αυτή είναι η μικρή ιστορία του ημερήσιου πανηγυριού. Τη γράφουμε, γιατί γίνεται τώρα συζήτηση για επανακαθορισμό ορισμένων πραγμάτων (πχ υπάρχει κούραση για αυτούς που είναι υπεύθυνοι για το μαγείρεμα, ….δεν συμμετέχουν στο χορό πολλοί, …δεν συμμετέχουν οι νέοι κλπ).
Πιστεύω ότι όλοι θέλουν να συνεχιστεί αυτή η εκδήλωση. Τα πράγματα είναι πιο εύκολα από το παρελθόν μπορούν να γίνουν και ευκολότερα. Όπως και να έχει όμως, αυτόματα με το πάτημα ενός κουμπιού δεν γίνεται τίποτα κάποιοι πρέπει να κουνούν λίγο τα χέρια τους. Ίσως πρέπει επίσης να εμπλουτιστεί το πρόγραμμα με κάποιες εκδηλώσεις που θα κρατούν το ενδιαφέρον (χορευτικά, αναπαραστάσεις κλπ ). Δεν είναι και εύκολο να κάθεται κάποιος στην πλάκα για πέντε ώρες. Πρέπει ή να συμμετέχει ή να βλέπει κάτι που του προκαλεί το ενδιαφέρον. Πρέπει επίσης να λυθεί το πρόβλημα του ίσκιου τελεσίδικα με τέντες σε όλο το χώρο. Η ακακία κόπηκε και ο τήλιος δεν μεγαλώνει όσο γρήγορα θα θέλαμε. Τέλος πρέπει να βρούμε και πάλι τη χαμένη; συλλογικότητά μας. Η κατάσταση πρέπει να περάσει στα χέρια πιο νέων. Πανηγύρι σαν και αυτά που ζήσαμε παλαιότερα ή βλέπουμε στις φωτογραφίες με διπλό ή τρίδιπλο χορό δεν θα ξαναδούμε μάλλον αλλά να μην φθάσουμε και στην αποκαρδιωτική εικόνα 300 να τρων και τριών να χορεύουν. Αυτό θα είναι παρωδία.
Φέτος ανταμώσαμε στον Πριάβολο γύρω στα 400 άτομα. Τα έξοδα πλήρωσε ο παπα Κώστας Φασούλης στη μνήμη του αδελφού του Απόστολου Φασούλη. Η Αδελφότητα και ο Σύλλογος είχαν αναλάβει τις προετοιμασίες. Παρόλο που υπήρχε μεγαλύτερη κάλυψη δεν ήταν αρκετή. Η ζέστη ήταν ανυπόφορη. Αυτό είχε επίδραση αρνητική στη διάθεση και κατά επέκταση στο χορό. Ελπίζουμε του χρόνου ο καιρός να είναι καλύτερος. Δούλεψαν για την εκδήλωση την κρίσιμη εβδομάδα και δεν αναφέρομαι στα μέλη των διοικητικών συμβουλίων οι εξής.
Χαρίλαος Ρώιμπας, Νικ Ρώιμπας, Κων/νος Παπαθανασίου, Σωτ Λάμαρης, Σωτ Πάσχος, Χρ Παρδάλης, Χαρίκλεια Τοπάλη, Αγαμέμνων Ποτσίκας, Κων Π Νάκας, Κων Ποτσίκας Κατερίνα Καμολίκη, Γιώργος Καμολίκης, Κώστας Κοράκης, Στέργιος Ροκάς στην καθαριότητα χώρου.
Κώστας Παρδάλης, Ηλίας Παπαματθαίου, Γιώργος Πάσχος, Κώστας Ποτσίκας, Γιώργος Ποτσίκας, Σωτήριος Ροκάς στο άπλωμα και μάζεμα της τέντας. Στο Μαγείρεμα Αφροδίτη Λυγκογιάννη, Αφροδίτη Παπαθανασίου, Κατερίνα Ντίνου. Στα φλόγιστρα Ηλίας Παπαματθαίου, στη διανομή του φαγητού Βαγγέλης Παπαθανασίου, Αθανάσιος Μουλαράς, Γιώργος Μουλαράς, Σωτήριος Ροκάς Βαγγέλης Χ Ροκάς, Σωτήριος Λάμαρης, Στέργιος Ροκάς, Κώστας Νάκας. Αν ξεχνώ κάποιον ζητώ συγνώμη ταπεινά.
